طبیعت چابهار آنقدر شگفتانگیز و متفاوت است که هر ساله گردشگران زیادی به سوی آن سرازیر میشوند تا کمی از زندگی شلوغ و پرهیاهوی خود فاصله بگیرند و در میان طبیعت بکر و دستنخورده آنجا به آرامش برسند. درخت مکرزن چابهار هم یکی از این جاذبههای طبیعی جادویی و شگفتآور است. این گیاه که با نامهای انجیر معابد، درخت لور و درخت انجیر هندی هم شناخته میشود، عمری طولانی دارد و این گونه اغلب بیش از صد سال قدمت دارد. این درخت که اصالت آن به اقلیم هند شرقی برمیگردد، راه خود را به بسیاری از شهرهای استان سیستان و بلوچستان باز کرده است و نه تنها در چابهار، بلکه در نیکشهر، جاده چابهار به گواتر و روستاهای دیگری؛ همچون تیس کوپان، ماشی و لیپار، هم دیده میشود. درخت مکرزن چابهار چرخه زندگی بسیار متفاوت و جذابی دارد. هنگامی که دانههای درخت مکرزن رشد میکنند، ریشههای خود را به سمت زمین میفرستند تا در شنها قوی و تنومند شوند. این ریشهها به آهستگی کل تنه درخت را فتح میکنند و درخت اصلی از درون میمیرد تا درخت جدید زندگی جدید خود را آغاز کند. ریشههای درخت مکرزن چابهار حالتی تودرتو و پرپیچوخم دارند و در محیط پهناوری از اطرف درخت گسترده شدهاند. برگهای سبز این درخت پهن هستند و با شیره سفید، میوه خوراکی نارنجی و چوبهای سخت خاکستریاش، دنیایی از رنگ را در یک قاب جلوی چشمان شما قرار میدهد. درخت مکرزن چابهار بیشتر در کنار زیارتگاهها و مساجد کاشته میشود و مسافران میتوانند زیر سایه بخشنده و گسترده آن استراحت کنند. یکی دیگر از نمونههای زیبای این درخت در ساحل کوپانسر در ۲۰ کیلومتری شرق چابهار منزل گرفته که در تقابل با دریا منظرهای تماشایی و رویایی را خلق کرده است.