به جرات می‌توان گفت یکی از زیباترین گنبدها متعلق به مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان است که نقش طاووس با ورود نور از دریچه‌های گنبد نمایان می‌شود. این نقش نور در طول روز و گردش خورشید بر روی گنبد جابجا می‌شد و صحنه زیبایی را خلق می‌کند. معماری این بنا از دیگر شاهکارهای عهد صفوی است. در واقع یک سازه ارزشمند از شاه‌عباس اول که به پاس قدردانی از این شیخ بزرگوار ساخته و به شهر اصفهان هدیه شد. این مسجد فاقد حیات و شبستان در بخش ورودی است که علت آن رعایت اصل تقارن و تطابق با قبله بوده است. یکی دیگر از شگفتی‌های این مسجد نداشتن مناره است؛ چرا که هدف از ساخت این مسجد صرفا برای عبادت شاه و خاندان شاهی بوده است. زمانی که از در ورودی وارد راهرو مسجد می‌شوید، کاشی‌های لاجوردی و طلایی شما را شگفت‌زده می‌کند. این زیبایی مسحورکننده وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که شما وارد صحن اصلی مسجد می‌شوید. صحن اصلی مساحت زیادی ندارد، اما طاق بلند و تزیینات زیبایش به کوچکی آن برتری می‌یابد. راهرو زیرزمینی مسجد بنا بر نوشته‌های قدیمی متصل‌کننده مسجد شیخ لطف‌الله به کاخ عالی‌قاپو بوده که بانوان قصرنشین از این طریق از کاخ به مسجد می‌رسیدند. کتیبه‌ای که در سردر این مسجد قرار دارد در سال ۱۰۲۱ هجری قمری نصب شده است. ناگفته نماند در ورودی مسجد از جنس چوب چنار است و قدمتی ۴۰۰ ساله دارد.