در کوچه پس کوچه‌های قدیمی اصفهان چایخانه‌ای جا خوش کرده که قدمتش به زمان صفویه برمی‌گردد. چایخانه آزادگان در آن زمان «خسته خانه» نام داشته است؛ جایی که تجار، بازاریان و کارگران برای بیرون کردن خستگی و معاشرت با بک‌دیگر به آنجا مراجعه می‌کردند. به بهانه استراحت و رفع خستگی روز، چایی می‌نوشیدند، قلیان می‌کشیدند و گپی می‌زدند. بعدها این خسته‌خانه نام «سرای طوطی» را به خود گرفت و حالا مردم اصفهان با لهجه شیرین و دل‌فریبشان به آن «چایخانه حَج میرزا» می‌گویند که به نام چایخانه حاج میرزا یا همان چایخانه آزادگان در بین غیربومیان شناخته می‌شود. تمام در و دیوار و سقف چایخانه از اشیای ریز و درشت قدیمی و عتیقه پوشیده شده است. از زنگ زورخانه و گلاب‌پاش و شمعدان گرفته تا قوری و چراغ لاله و تبرزین در این مکان پیدا می‌شود. در چایخانه حاج میرزا (آزادگان)، علاوه بر نوشیدنی‌های ایرانی، می‌توان از منوی صبحانه، غذاهای اصلی متنوع و همینطور، سینی عصرانه لذت برد. اما، شاید پرطرفدارترین خوراکی چاه حاج میرزا همان دوغ و گوش‌فیل اصیل و محبوب اصفهانی باشد.