اگر از شیراز ۱۲ کیلومتر به سمت شمال رانندگی کنید، پس از پلیس راه شیراز، به بهشتی گمشده در میان تنگه الله اکبر می‌رسید که به آب رکنی یا آب رکن آباد معروف است. قنات تاریخی رکن آباد در سال ۳۳۸ هجری قمری به دستور رکن الدین حسین دیلمی ایجاد شد و چنان افسون و جادویی دارد که حافظ در وصف آن نوشته:«شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم عیبش مکن که خال هفت رخ کشور است.» آب این قنات از کوه بمو سرچشمه گرفته و در دوره زندیه آب کاریز رکنی را به درون شهر شیراز کشیدند و پس از آن آب رکن آباد باغ جهان نما، حافظیه، باغ هفت تنان و اراضی کشاورزی مصلی را از تشنگی درمی‌آورده است. چشمه آب رکنی شیراز در سال ۱۳۸۶ به ثبت آثار ملی ایران رسیده و از آن‌جا که در مسیر شیراز به تخت جمشید و پرسپولیس است، یکی از تفرجگاه‌های مهم این منطقه به شمار می‌آید. این قنات در نزدیکی باجگاه شیراز، چشمه فیل و چشمه بیدی قرار دارد و مکانی رویایی برای سپری کردن یک روز بهاری و البته غزلی از حافظ خواندن است: «ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر می‌بخشد زلالش.»