قصه موزه قصر آیینه حکایت نور است و روشنی در دل عمارتی برجای‌مانده از دوران پهلوی اول. عمارت این موزه در گذشته‌ای دور به‌عنوان مهمان‌سرای خصوصی آقای صراف‌زاده، از بازرگانان و صرافان معتمد یزدی ساخته شد و در سال 1377 به موزه تغییر کاربری داد. این موزه که نمایی به سبک تلفیق معماری ایرانی اروپایی دارد، تنها موزه ایرانی است که به‌طور تخصصی به بحث نور می‌پردازد. بازدیدکنندگان در بدو ورود به موزه گویی به کوشکی غرق در نور وارد شده‌اند؛ اتاق‌ها، راهروهای تو در تو و حوض‌خانه موزه به دلیل گچ‌بری‌ها، نقاشی‌ها و آیینه‌کاری‌های خیره‌کننده هر یک به‌تنهایی گردشگران را به وجد می‌آورند. به حکم آیینه‌کاری‌های بی‌نظیر مجموعه که نور را به دام می‌اندازند، رقصی وزین و تماشایی به راه می‌افتد و پنجره‌های مشبک و شیشه‌های خوش رنگ و لعاب کوشک هم تماشاگر این جشن سحرانگیز هستند. از ارزشمندترین اشیا به نمایش درآمده در این موزه می‌توان به انواع آیینه‌ها، دست‌نوشته‌های تاریخی، تمبر و انواع کبریت‌ها، چراغ‌های آویزی، پایه‌دار، پیه‌سوز، نفت‌سوزها اشاره کرد که روزی روشنی‌بخش منازل ایرانیان بوده‌اند. این موزه ازنظر موقعیت مکانی، فاصله کمی با بوستان هفت‌تیر و رستوران نگین دارد.