در سال‌های پایانی حکومت قاجاریه مسجدی در شهر بندرعباس بنا شد که همچنان استوار و شکوهمند بر جای مانده که به درستی، اوج هنر دست معماران ایرانی عهد قاجاری است. مسجد ناصری بندرعباس در سال ۱۳۰۴ خورشیدی و در چند قدمی آب‌های نیل‌گون خلیج فارس با همت یک خیر به نام محمد علی ناصری حیدرآبادی ساخته و به همین دلیل نام مسجد ناصری بر آن ماندگار شد. چشم‌گیرترین المان‌هایی که در بنای خارجی مسجد به چشم می‌خورد دو مناره بلند با کاشی‌کاری‌هایی با نقوش هندسی و یک گنبد با کاشی‌کاری و اشکال هندسی هستند. کاشی‌کاری‌های مرکز گنبد مسجد ناصری بندرعباس، به شکل یک گل زیبا درآمده و دورتادور این گل، آیاتی از قرآن با کاشی‌های ظریف و زیبا نوشته شده است. معماری داخلی مسجد شامل یک محراب است که با کاشی‌های آبی شکل‌هایی خاص و بی‌نظیر از هنر ایرانی را به رخ می‌کشند. در صحن اصلی مسجد شش ستون قرار دارد که قسمت پایینی آن‌ها از سنگ پوشیده شده و قسمت‌های بالایی آن در تجانس و هماهنگی تمام با معماری کلی بنا کاشی‌کاری شده‌اند. سقف مسجد با هنر چشم‌نواز گچ‌بری و مقرنس‌های دلربا تزیین شده و پنجره‌های مسجد ناصری بندرعباس، جلوه‌ای زیبا از هنرهای معرق‌کاری، گره چینی و شیشه‌های رنگارنگ را در پیش چشمان بیننده به تصویر می‌کشند. مسجد ناصری در نزدیکی بسیاری از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی این شهر همچون معبد هندوها، بازار سنتی بندرعباس، حمام گله داری، مجتمع خرید زیتون و همین‌طور، ساحل خلیج فارس قرار دارد و با یک پیاده‌روی پنج الی 10 دقیقه‌ای می‌توانید خود را به جاذبه دیدنی بعدی برسانید.