مسجد جامع فهرج به عنوان نخستین مسجد ایرانی، به قرن اول هجری و دوران صدر اسلام تعلق دارد. البته در مورد قدمت دقیق مسجد تردیدهایی وجود دارد؛ بنا بر بررسی‌های کارشناسان، ساختمان اولیه در زمان ساسانیان احداث شده؛ اما پس از فتح یزد به دست اعراب، این بنا به عنوان عبادتگاه مسلمانان مورداستفاده قرار گرفته است. این مسجد بی‌آلایش فاقد کتیبه، گنبد، تزئینات رایجی چون کاشی‌کاری بوده اما چهره اصیلش در همان نگاه اول توجه هر گردشگری را به خود معطوف می‌کند. در میان جاذبه‌های فهرج این مسجد خشتی با سبک معماری عربی رخ‌نمایی می‌کند و در گذر سال‌ها با حداقل تغییرات ممکن، مهر تاییدی بر اصالت خود می‌زند. مسجد دو محراب اصلی و فرعی دارد و شبستان اصلی و مرتفع آن بر سایر بخش‌ها سایه می‌افکند. رواق چهار دهانه‌ای آن هم طاق‌های گنبدی نامتقارنی دارد و از بخش‌های تامل‌برانگیز و جالب بنا محسوب می‌شود. این مسجد شبستانی هنوز هم در هنگام طنین‌انداز شدن نوای اذان پذیرای نمازگزاران در مکانی دل‌نشین و باصفاست.