بیایید قبول کنیم یکی از جذاب‌ترین استان‌های ایران، استان اصفهان است. تعداد بالای توریست‌های خارجی که هرسال به این استان سفر می‌کنند، گواه این واقعیت است. اما تنها شهرستان اصفهان نیست که پر از جاذبه‌های گردشگری است. اطراف این شهرستان دیدنی‌هایی وجود دارد که مانند دیدنی‌های شهرستان اصفهان جذاب است.
یکی از این دیدنی‌ها روستای ابیانه است. با ما در این مقاله علی بابا همراه باشید تا شما را با یکی از زیباترین روستاهای ایران آشنا کنیم.
روستای ابیانه کجاست؟
ابیانه روستایی در بخش مرکزی شهرستان نطنز، از توابع استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه‌های کرکس واقع شده است. ابیانه در ارتفاع ۲۲۲۲ متری از سطح دریا واقع شده است.
طبیعت روستای ابیانه بسیار خوش‌آب‌وهوا و معتدل است. مردم محلی به آن ویونا هم می‌گویند. گفته می‌شود ابیانه یکی از مرتفع‌ترین مناطق مسکونی ایران است. تلفیق کویر و کوهستان در ابیانه، منظره‌ای بکر و زیبا پدید آورده است که این روستا را از سایر روستاهای ایران متفاوت می‌کند.
معماری سرخ‌رنگ خانه‌های ابیانه همراه پوشش سنتی مردم محلی، باعث شده است تا سالیانه ۴۰ هزار توریست هوس سفر به این روستای بکر به سرشان بزند.
از آنجایی که ابیانه روستای مرتفع است، بهتر است فصل زمستان را برای سفر به این روستا انتخاب نکنید؛ مگر اینکه دوست داشته باشید منظره این روستای زیبا را زیر انبوه برف‌های زمستانی تماشا کنید. سعی کنید فصل گلاب‌گیری را هم برای سفر به ابیانه انتخاب نکنید. احتمالا شلوغی این روستا در فصل گلاب‌گیری شما را کلافه خواهد کرد.
چطور به روستای ابیانه برسیم؟
از مسیر جاده کاشان به اصفهان، خودتان را به جاده نطنز برسانید. بعد از طی مسیر ۲۲ کیلومتری در جاده نطنز، به ابیانه خواهید رسید.
فرهنگ و پوشش مردم ابیانه
یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های مردم ابیانه، حفظ فرهنگ و سنت‌های مخصوص به خودشان در طول سالها است. سبک زندگی مردم این روستا هنوز مثل دهه‌های قبل است و همه‌چیزشان، از لهجه و پوشش تا مراسم و آیین‌های مناسبتی‌شان شکل سنتی خود را حفظ کرده است.
در بدو ورود به این روستا، توجهتان به خانه‌هایی جلب خواهد شد که به‌صورت طبقه‌طبقه روی هم ساخته شده است. هر طبقه یک خانه است و به یک خانواده اختصاص دارد. این نوع معماری، خاص روستاهایی است که روی دامنه کوه واقع می‌شوند. مشابه این بافت را می‌توان در روستاهایی در کردستان، گیلان، کرمانشاه و آذربایجان پیدا کرد.
خانه‌های روستای ابیانه سرخ‌رنگ است و معماری متحدالشکلی دارد. اکثر این خانه از بیرون شکل واحدی دارد و همین شباهت، نظم زیبایی در روستا به وجود آورده است.
دومین چیزی که توجه هر گردشگر را به خود جلب می‌کند، پوشش زیبای مردم ابیانه است. پوششی که طی سالهای متمادی یکدست باقی مانده است. زنان روستای ابیانه دامن‌های پرچین و دولایه می‌پوشند که معمولا لایه زیرین مشکی‌رنگ و لایه بالایی رنگی‌رنگی است.
اما مشخصه اصلی پوشش زنان ابیانه، چارقدهای گلدار بزرگی است که تا پایین کمر آنها را می‌پوشاند. مردان ابیانه هم پوشش مخصوص به خودشان را دارند. آنها بلوزهای بلند با شلوارهای گشاد که دبیت نام دارد می‌پوشند.
گفته می‌شود ارتباط کم مردم روستای ابیانه با شهرهای اطرافشان در طول تاریخ، دلیل اصلی حفظ سنت و فرهنگ دیرینه و غنی آن است. مردم روستا سعی و اهتمام زیادی در حفظ فرهنگ‌ها و سنن گذشته خود دارند و برای بقای زندگی سنتی خود تلاش بسیاری می‌کنند. تلاشی که در نوع خود بی‌نظیر و ستودنی است.
گشتوگذار در ابیانه
ابیانه آنقدر زیباست که اگر بخواهید صرفا از زیبایی ظاهری روستا لذت ببرید می‌توانید یک روز تمام خودتان را سرگرم کنید. گشتوگذار در کوچه‌پس‌کوچه‌های ابیانه و تماشای مردمی که زندگی‌شان بی‌توجه به زندگی مدرن و بی‌روح این روزها در جریان است، برای بسیاری از گردشگران لذت‌بخش‌ترین کار دنیاست.
می‌توانید در طول گردشتان در روستا، مردمی را ببینید که محصولات غذایی خود را به گردشگران می‌فروشند. خشکبار، صنایع‌دستی، کشک و لواشک از بیشترین محصولاتی است که احتمالا در طول گردشتان به روستا به آنها برخورد خواهید کرد.
مغازه‌های کوچک که با همان ساختار سنتی کل روستا ساخته شده است، درهای کوچک مغازه‌ها که گاهی بعضی‌هایشان به اندازه یک پنجره است و سادگی وسایل موجود در مغازه‌ها، برای ساعاتی کوتاه هم که شده، شما را از دنیای مدرن و خشک بیرون جدا خواهد کرد. بنابراین قدم‌زدن میان این همه المان سنتی و فرصت تجربه سبک زندگی مردم روستا تجربه‌ای بی‌نظیر است که احتمالا کمتر فرصت تکرار آن را خواهید داشت.
اطراف روستا و در کوچه‌باغ‌های باریک روستا که زیبایی‌شان با دیوارهای کاهگلی کوتاه چندبرابر می‌شود، می‌توانید درختان زیادی ببینید. درختانی که در فصل بهار پر از شکوفه می‌شوند و جلوه خاصی به روستا می‌بخشند و در پاییز طوفان رنگ‌ها را به پا می‌کنند تا دل گردشگران را ببرند.
نکته جالب درباره روستا این است که از زمانی که کارشناسان به مردم روستا اعلام کردند که دیواره کوه بیش از این طاقت ساخت بنای دیگری را ندارد، کسی در روستا ساخت‌وساز انجام نمی‌دهد و همه خانواده‌ها انبارهایشان را روی تپه نزدیک روستا بنا کرده‌اند.
جاهای دیدنی ابیانه
روستای ابیانه میزبان چندین بنای باستانی است که می‌تواند سوژه جالبی برای بازدید علاقه‌مندان به تاریخ باشد. اولین بنای معروف ابیانه، آتشکده این روستاست که روی قله کرکس بنا شده است. این آتشکده هارپاک نام دارد. این آتشکده یادگار دوره ساسانیان در این روستاست. علاوه بر آتشکده معروف، سه قلعه دیدنی هم در این روستا وجود دارد. این قلعه‌ها برای مصون نگاه‌داشتن روستا از شر دزدها و راهزنان ساخته شده بودند.
این قلعه‌ها هرده، یوسمون و پاله نام دارد. زیارتگاه‌های ابیانه هم بسیار دیدنی است. دو مکان مقدس در ابیانه وجود دارد؛ امامزاده یحیی و امامزاده عیسی که از پسران امام موسی‌کاظم هستند. ابیانه چندین مسجد دارد که مسجد جامع از میان آنها از همه معروف‌تر است. به‌طور کلی علاوه‌بر بافت قدیمی و معماری خاص روستای ابیانه، جاهای دیدنی ابیانه عبارت است از:
- شترخون جعفره یا خانه جعفره
- شترخون شیرازی
- شترخون مظفره
- شترخون تقی میر شاه علی
- آسیاب هره
- آسیاب میون
- آسیاب داریون
- قبرستان قدیمی ابیانه
- قلعه پال هونه
- قلعه پاله
- قلعه هرده
- موزه مردم‌شناسی ابیانه
- آب‌انبار میان ده
- آب‌انبار پالیزه
- آب‌انبار پُرزله
- آب انبار پَس باغچه
- خانقاه اشرفه
- مسجد حاجتگاه
- مسجد یوسمون
- مسجد پرزله
- مسجد جامع ابیانه
- زیارتگاه هینزا
- زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع)
- آتشکده ابیانه
سوغات روستای ابیانه
صنایع‌دستی مانند گلیم و گیوه از مهم‌ترین سوغات ابیانه به حساب می‌آیند. البته شغل اصلی مردم ابیانه کشاورزی و دامپروری است و صنایع‌دستی از فعالیت‌های جنبی مردم روستاست. در کنار صنایع‌دستی، خشکبار و محصولات کشاورزی هم از سوغاتی‌های مردم روستا به حساب می‌آید.
تفریحات روستای ابیانه
ابیانه سراسر زیبایی و هیجان است برای کسانی که طرفدار بافت روستایی و معماری خانه‌های قدیمی هستند، اینجا همان بهشت گمشده کاشان است. در این روستا تفریحات دیگری هم در انتظار گردشگران است:
گشتوگذار و پیاده‌روی
قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های روستا و قرار گرفتن در حال‌وهوای ابیانه و خانه‌های قدیمی و معماری خاص آن، یکی از دلنشین‌ترین تفریحات در سفر به ابیانه است. پیاده‌روی در مسیرهای اصلی و کوچه‌های تنگ و باریک روستا می‌تواند برای شما خاطره‌انگیز باشد.
طبیعت‌گردی
طبیعت سرسبز روستا و چشمه‌های پرآب آن برای طبیعت‌گردی و گشت‌گذار در طبیعت گزینه مناسبی است. می‌توانید وسایل پیک‌نیک را بردارید و ساعتی در هوای تازه و طبیعت سرسبز آن روح خود را تازه کنید.
عکاسی
عکس گرفتن از خانه‌های ابیانه و مردم بومی .اقعا لذت‌بخش است. همچنین شما می‌توانید از فروشگاه‌های این روستا لباس محلی اجاره کنید و عکس‌های زیبایی را با لباس محلی و مناظر روستا ثبت کنید. عکاسی از جاهای تاریخی ابیانه یا از طبیعت آن هم بسیار خوشایند است.
چشمه‌های ابیانه
چشمه های کوچک و بزرگ زیادی در ابیانه و اطراف آن وجود دارد که باعث سرسبزی و طراوت هوای روستای ابیانه شده و از جاهای دیدنی روستای ابیانه هم به شمار می‌آید.
معروف‌ترین چشمه روستای ابیانه چشمه رئیسون است که آب آشامیدنی مردم روستا از این چشمه تامین می‌شود. دیگر چشمه‌های این روستا که از جاهای دیدنی روستای ابیانه هم محسوب می‌شود، عبارت است از: چشمه کرشک، چشمه پال همون هره و چشمه یا قنات تاردر و چشمه هینزا
البته چند چشمه هم با فاصله کمی از جنوب ابیانه وجود دارند که می‌توانید بازدید از آنها را هم در برنامه سفر خود بگنجانید. این چشمه‌ها پاش یووینگا، پاشت لیل و پال هَمُون بالا، وشاسیدرا، پی قستان و په کی جا هستند.
اقامت در ابیانه
اگر به ابیانه سفر کردید و دوست داشتید چند روزی در این روستا اقامت کنید و جاهای دیدنی ابیانه را با حوصله ببینید و در این روستا گشتوگذار کنید، می‌توانید در هتل های روستا یا اقامتگاه‌های بوم‌گردی و خانه‌های محلی روستا اقامت کنید.
اگر اهل کمپینگ باشید، اطراف روستا محل‌های مناسب و سرسبزی کنار چشمه‌های ابیانه برای کمپ زدن وجود دارد که لحظه‌های فراموش‌نشدنی را برای شما به‌همراه خواهد داشت.
نکاتی درباره روستای ابیانه
- روستای ابیانه روستای بسیار تمیزی است. مردم روستا سعی می‌کنند علیرغم رفت‌وآمد زیاد توریست‌ها، محیط آنجا را تمیز و پاکیزه نگه دارند. به محیط زندگی مردم روستا احترام بگذاریم و به هیچ‌وجه زباله‌هایمان را، هرچند هم کوچک، در روستا رها نکنیم.
- اگر خواستیم از مردم روستا عکس بگیریم، حتما قبلا از آنها اجازه بگیریم. معمولا مردم ابیانه به گرفتن عکس و تبدیل‌شدن به سوژه عکاسی روی خوش نشان نمی‌دهند. به خواست آنها احترام بگذاریم.
- میراث روستایی، از مهم‌ترین ذخایر فرهنگی کشور عزیز ماست. سعی کنیم به آن احترام بگذاریم و کمترین ناهنجاری را در بافت آن به وجودنیاوریم. بهترین گردشگر کسی است که حضورش در محیط احساس نشود و از خود ردی به جا نگذارد. سعی کنیم بهترین باشیم.
باسلام من و همسرم برای اولین بار رفتیم به این روستا خیلی خوش آب و هوا و سرسبز و دیدنی بود ولی باید بگم افسوس و صدافسوس برای رفتار خشک و سرد مردم این روستا بد اخلاق بی روح و برعکس تمام روستانشینان که همه مهربان و دلسوز و ساده هستن اینا خشک و مغرور و بی احساس آدمو از رفتن به این روستا پشمون میکنن اصلا توصیه میکنم نرید به این روستا .
من امروز به ابیانه رفتم جدای از اینکه هیچ گونه خدمات دهی مناسب در شان و شخصیت مردم ایران زمین ندیدم (با وجود احداث عوارضی در ورودی روستا و اخذ هزینه خدمات دهی) رفتار بسیار زشتی از مسئولین روستا دیدم که باعث شد از همون ورودی روستا برگردم و تصمیم بگیرم دیگه هیچ وقت به این روستا نرم. چیزی که دیدم غیر قابل تصور بود.(دهیار روستا به مسافری که از ضعف خدمات گلایه داشت به جای پاسخگویی و عذرخواهی حمله ور شد ) واقعا متاسفم که سیستم گردشگری ایران اینقدر ضعیفه که به جای احترام و تکریم گردشگر به بدترین شکل ممکن با گردشگر برخورد میشه. واقعا حیف همچین مکان زیبایی و صد جای تاسف از رفتار مسئولین اجرایی روستا
تو راه برگشت از اصفهان سر راه خواستیم به ابیانه هم یه سر بزنیم. ۳۵کیلومتر از جاده اصلی فاصله گرفتیم به سمت این روستا. ۲ ۳ کیلومتری روستا ۳۵ تومن عوارضی میگرفتن. بعدم اجازه ورود ماشین به روستا رو نمیدادن. میگفتن باید با مینی بوس یا پیاده تا روستا برین. هوا بارونی بود و با بچه کوچک واقعا سخت بود. ما و خیلی از ماشین های دیگر این همه مسیر رو دوباره دور زدیم. منم برداشتی جز تبلیغات دروغین برای خالی کردن جیب مردم نداشتم. میتونستن اول مسیر اطلاع بدن که اجازه ورود ماشین به روستا نیست که ما این همه راه رو نریم.
اصلا سفر به این روستا رو پیشنهاد نمیکنم
واقعا یه جاهایی رو درست کردن آدم های امروزی فقط برای کسب درامد
وقتی میری ماسوله عشق میکنی اون فضا اون معماری قدیمی
اما وقتی با ورود به ابیانه ۲۸ تومن پرداخت میکنی که بری یه جایی مثل ماسوله رو ببینی و بعد با ساختمان های نوساز مواجه میشی ….
چی بگم واقعا جای تاسف داره
و جالب چقدر تبلیغات دروغین